Archiwum miesiąca: kwiecień 2020

Święto Miłosierdzia obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Inspiracją  dla ustanowienia  tego święta  było pragnienie  Jezusa, które przekazała Siostra Faustyna. Pan Jezus powiedział do niej: Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299). Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła  miłosierdzia  Mojego. Która dusza  przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski (Dz. 699).

Uroczystość ta jest świętem patronalnym kaplicy w ośrodku rekolekcyjno-wypoczynkowym, którym opiekują się Bracia.  Z tej okazji w godzinach przedpołudniowych odprawiona została Msza święta dla naszej wspólnoty.

W Wielką Sobotę po zmroku rozpoczyna się najważniejsza liturgia w ciągu całego roku. Wigilia Paschalna stanowi centrum Triduum Paschalnego, nawiązuje do pierwszych wieków chrześcijaństwa i żydowskiej Paschy.

Wielki Piątek jest drugim dniem Triduum Paschalnego – dramatycznym dniem sądu, męki i śmierci Chrystusa. Jest to jedyny dzień w roku, kiedy nie jest sprawowana Msza św. Centralnym wydarzeniem liturgii wielkopiątkowej jest adoracja Krzyża. Zasłonięty fioletowym suknem Krzyż wnosi się przed ołtarz. Celebrans stopniowo odsłania ramiona Krzyża i śpiewa trzykrotnie: „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, na co wierni odpowiadają: „Pójdźmy z pokłonem”. Po liturgii Krzyż zostaje w widocznym i dostępnym miejscu, tak by każdy wierny mógł go adorować. Jest on aż do Wigilii Paschalnej najważniejszym punktem w kościele. Przyklęka się przed nim, tak, jak normalnie przyklęka się przed Najświętszym Sakramentem. Po adoracji Krzyża z ciemnicy przynosi się Najświętszy Sakrament i wiernym udziela się Komunii.

Wielki czwartek to dzień ustanowienia dwóch niezwykle ważnych dla Kościoła Powszechnego Sakramentów:  Kapłaństwa i Eucharystii. Najświętsze Ciało i Krew Pańską czcimy podczas święta nazwanego przez pobożność ludową Bożym Ciałem, w Wielki Czwartek natomiast podczas Mszy św. „wieczerzy Pańskiej” w sposób szczególny wyeksponowane jest ustanowienie Sakramentu kapłaństwa. Jest to Sakrament na mocy którego, kapłani jako szafarze zwyczajni udzielają ludowi pozostałych Sakramentów świętych. Tak więc Kapłaństwo można by nazwać matką wszystkich sakramentów, gdyż właśnie przez kapłaństwo Bóg udziela swemu Kościołowi i katechumenom pełni swojej, uświęcającej łaski.

W ten dzień, poza Mszą sprawowaną w każdym kościele wieczorem (nazywaną Mszą Wieczerzy Pańskiej), w lokalnej katedrze, pod przewodnictwem biskupa, odbywa się tzw. Msza Krzyżma, w czasie której poświęca się krzyżmo (mieszaninę oleju i balsamu wykorzystywaną przy udzielaniu sakramentów chrztu, bierzmowania, święceń kapłańskich, biskupich, konsekracji kościołów i ołtarzy) oraz oleje chorych i katechumenów. W jej czasie odbywa się także odnowienie przyrzeczeń kapłańskich. Msza ta nie należy do obchodów Triduum Paschalnego.

Z kolei Msza Wieczerzy Pańskiej to jedyna Msza sprawowana w każdym kościele w tym dniu, a w tym szczególnym czasie także w naszej kaplicy domowej. Jest ona uroczystym rozpoczęciem obchodów Triduum Paschalnego. Śpiewamy na niej hymn eucharystyczny autorstwa św. Tomasza z Akwinu pt. „Pange lingua” (pol. Sław Języku Tajemnicę): „W noc ostatnią przy wieczerzy, z tymi, których braćmi zwał, czyniąc wszystko jak należy, czego przepis prawny chciał, sam dwunastu się powierzył i za pokarm z rąk swych dał”.

W niedziele palmową tj. 5 kwietnia w naszej domowej kaplicy zebraliśmy się by sprawować Liturgię Niedzieli Męki Pańskiej. Było to możliwe dzięki nadzwyczajnemu pozwoleniu Ordynariusza naszej diecezji  Księdza Bpa Henryka Tomasika , który wyraził zgodę na sprawowanie Liturgii Wielkiego Tygodnia w kaplicach klasztornych, czyli poza świątyniami parafialnymi. Bracia zebrali się w refektarzu aby tam dokonać obrzędu poświęcenia palm. Po czym śpiewając „Hosanna…” przeszli do kaplicy gdzie kontynuowano celebrację, sprawując Najświętszą Ofiarę której, integralną częścią była odczytana przez kapłana i braci postulantów Męka Pańska.