Wielki czwartek to dzień ustanowienia dwóch niezwykle ważnych dla Kościoła Powszechnego Sakramentów: Kapłaństwa i Eucharystii. Najświętsze Ciało i Krew Pańską czcimy podczas święta nazwanego przez pobożność ludową Bożym Ciałem, w Wielki Czwartek natomiast podczas Mszy św. „wieczerzy Pańskiej” w sposób szczególny wyeksponowane jest ustanowienie Sakramentu kapłaństwa. Jest to Sakrament na mocy którego, kapłani jako szafarze zwyczajni udzielają ludowi pozostałych Sakramentów świętych. Tak więc Kapłaństwo można by nazwać matką wszystkich sakramentów, gdyż właśnie przez kapłaństwo Bóg udziela swemu Kościołowi i katechumenom pełni swojej, uświęcającej łaski.
W ten dzień, poza Mszą sprawowaną w każdym kościele wieczorem (nazywaną Mszą Wieczerzy Pańskiej), w lokalnej katedrze, pod przewodnictwem biskupa, odbywa się tzw. Msza Krzyżma, w czasie której poświęca się krzyżmo (mieszaninę oleju i balsamu wykorzystywaną przy udzielaniu sakramentów chrztu, bierzmowania, święceń kapłańskich, biskupich, konsekracji kościołów i ołtarzy) oraz oleje chorych i katechumenów. W jej czasie odbywa się także odnowienie przyrzeczeń kapłańskich. Msza ta nie należy do obchodów Triduum Paschalnego.
Z kolei Msza Wieczerzy Pańskiej to jedyna Msza sprawowana w każdym kościele w tym dniu, a w tym szczególnym czasie także w naszej kaplicy domowej. Jest ona uroczystym rozpoczęciem obchodów Triduum Paschalnego. Śpiewamy na niej hymn eucharystyczny autorstwa św. Tomasza z Akwinu pt. „Pange lingua” (pol. Sław Języku Tajemnicę): „W noc ostatnią przy wieczerzy, z tymi, których braćmi zwał, czyniąc wszystko jak należy, czego przepis prawny chciał, sam dwunastu się powierzył i za pokarm z rąk swych dał”.
